محورهاي همايش

محورهاي همايش ملي جامعه شناسي توسعه

1. توسعه اجتماعي
2. توسعه فرهنگي
3. توسعه اقتصادي
4. توسعه علمي
5. توسعه شهري
6. پيشرفت و توسعه

توسعه اجتماعي

يکي از لوازم اساسي تحقق توسعه­ي انساني پايدار و بهگشت اجتماعي ، توسعه اجتماعي است. جامعه شناسان، و متفکران علوم اجتماعي، درزمينه‌ي توسعه اجتماعي پيشرفت‌هاي نظري و تجربي بسياري داشته‌اند. زيرمحورهاي اساسي در اين همايش عبارت‌اند از :

1. ابعاد اساسي توسعه اجتماعي
2. عوامل مؤثر و موانع توسعه اجتماعي
3. آثار توسعه اجتماعي
4. تشريح وضعيت فعلي توسعه اجتماعي و ...

توسعه فرهنگي

يکي ديگر از شروط تحقق توسعه­ي انساني پايدار، توسعه­ي فرهنگي است. فرهنگ با کارکرد معنابخشي و جهت‌دهي به کنشگران، به‌عنوان وجه نرم‌افزاري دوام جامعه و توسعه­ي پايدار، موردتوجه بسياري از انديشمندان اين حوزه قرارگرفته است.

زيرمحورهاي اساسي در اين همايش عبارت‌اند از :

1. ابعاد اساسي توسعه فرهنگي
2. نقش فرهنگ اسلامي در تحقق توسعه
3. وضعيت فعلي توسعه فرهنگي در جامعه­
4. منشآت و آثار توسعه فرهنگي و ...

توسعه اقتصادي

بعضي از صاحب‌نظران، بر اين عقيده‌اند که محرک اوليه‌ي حرکت جامعه به‌سوي توسعه­ انساني پايدار، توسعه اقتصادي است. توسعه­ي اقتصادي مداوم و نه منقطع با "تجهيز مادي" کنشگران، سبب تجهيز شناختي و اجتماعي کنشگران خواهد شد و در بلندمدت، سبب توسعه­ي پايدار خواهد شد.

زيرمحورهاي اساسي در اين همايش عبارت‌اند از :

1. جامعه‌شناسي اقتصادي
2. ابعاد و عناصر توسعه اقتصادي
3. عوامل مؤثر و آثار توسعه اقتصادي
4. ارتباط توسعه اقتصادي و ساير حوزه‌هاي توسعه و ...

توسعه علمي

کمتر کسي، به نقش بي‌بديل توسعه علمي، در تحقق توسعه پايدار از طريق تجهيز شناختي و توان‌بخشي به کنشگران براي رفع مسائل و معضلات اجتماعي بي‌توجه است. در همين زمينه، تدوين "نقشه جامع علمي کشور" با همکاري وزارتخانه‌هاي مختلف، و ابلاغ آن به کليه دستگاه‌هاي اجرايي و نهادها، حاکي از توجه ويژه به اين حوزه در راستاي تحقق آرمان‌هاي اساسي نظام جمهوري اسلامي است.

زيرمحورهاي اساسي در اين همايش عبارت‌اند از :

1. وضعيت و لزوم تحول در علوم انساني و اجتماعي
2. نظريه‌هاي بومي در حوزه‌ي علوم اجتماعي
3. پيشرفت‌هاي فنّاورانه در حوزه علوم اجتماعي
4. پيشرفت‌هاي روش شناسانه در حوزه تحقيقات و پژوهش‌هاي اجتماعي،
5. وضعيت فعلي توسعه علمي
6. ارائه­ي بسته‌هاي تجويزي براي تقويت بنيان علمي توسعه و . . .

توسعه شهري
افزايش جمعيت و درنتيجه افزايش تراکم جمعيت، رشد شهرنشيني را گريز ناپذير ساخته است؛ تا حدي که بعضي از جامعه شناسان، "جامعه شناسي" در دوران کنوني را معادل "جامعه شناسي شهري" مي انگارند.

توسعه شهري، به عنوان يکي از پديده هاي غير قابل چشم پوشي در عصر حاضر، حايز تاثيراتي اجتماعي و فرهنگي بر زندگي ساکنان است، و همينطور عوامل اجتماعي و فرهنگي خاصي نيز، توسعه شهري و سرعت رشد آن را تبيين مي کنند.

بدنبال رشد شهرنشيني، سبک خاصي از زندگي شهري که گاهي به فرهنگ شهري نيز از آن ياد مي شود نضج گرفته است. پرداختن به سبک زندگي شهري و آسيب شناسي آن، از ضروريات بررسي هاي علمي در حوزه ي علوم اجتماعي و بويژه جامعه شناسي شهري است.

در اين محور، به حدود و ابعاد توسعه شهري، آسيب شناسي توسعه شهري در جامعه ي ايران، و علل و آثار توسعه شهري پرداخته خواهد شد. بنابراين، مي توان زيرمحورهاي اساسي را اينگونه برشمرد:

1. حدود و ثغور و ابعاد توسعه شهري
2. آسيب شناسي توسعه شهري
3. مسائل اجتماعي ويژه شهر
4. علل موثر و توسعه شهري
5. آثار توسعه شهري

محور پيشرفت و توسعه